Soğuma; koşu sonrası vücudun uygun zaman aralığında, hareket ivmelenmeleri yavaşlatılarak, kalp ve akciğer sistemini dolayısıyla kas ve eklemleri dinlendirme bölümüdür.

Koşuya başlamadan önceki ısınma bölümü kadar önemlidir. Vücudumuza ısınmadan önce ani yüklemeler yapmamız ne kadar riskli ise, koşu anında ani durmalar ve koşuyu sonlandırmalar da kalp sağlığı için ve özellikle rahatsızlığı olanlar için ekstra risklidir. Egzersizin ortaya çıkardığı adale gerginliğinin yavaşça çözülmesi, kardiyovasküler sistemin yeniden uyumunu kolaylaştırır. Kişiye özgü değişmekle birlikte soğuma için beşer dakika ayırmanız yeterli olacaktır. Soğuma egzersizi, kalp atımı normal kalp atım sayısının 10-20 üstüne ulaşıncaya kadar sürdürülmelidir.

YARARLARI

1. Kalp atışlarının düzenli olarak eski haline gelmesine yardımcı olur.
2. Egzersizin stresini yenmenize yardımcı olur.
3. Koşudan sonra kaslarda meydana gelebilecek yorgunluğu yenmenize yardımcı olur(laktik asit oluşumunu yavaşlatır).
4. Sakatlanma riskini azaltır.
5. Aşamalı olarak gerçekleştirilen soğuma toparlanma etkinliğini arttırır.
6. Psikolojik rahatlamayı sağlar.
7. Aktif dinlenme kas spazmları ve ağrıları azaltır.
8. Soğuma, aynı zamanda organizmayı bir sonraki müsabakalara da hazırlar.

RİSKLERİ

Eğer soğuma yapılamazsa;

1. Ani durmalarda kalp atışlarına zararı dokunur.
2. Laktik asit oluşumu hızlanır.
3. Kaslarda kramp ve ağrılar olur.
4. Vücut ısısı 42 derece ve üstündeyse; beyin ve iç organlarda, vücutta ciddi ve geri dönülmez hasar başlar.

Şiddetli koşular yapılınca vücudun fonksiyonları yükselir ve bunun düşürülmesi için 30-60 saniyelik jogging sonra 3-5 dakikalık yürüyüşler, daha sonra da esneme hareketleri yapılmalıdır. Soğumanın ve bir sonraki antrenmana hazır olmanın en önemli yardımcısı beslenme kısmıdır. Her antrenman bitiminde, glikojen stoklarıyla ve elektrolit (özellikle sodyum ve klor) kayıplarıyla en kısa zamanda meşgul olmak gerekir. Egzersizler belli aralıklarla tekrarlanacaksa, eksikliklerin yerine derhal konmaları daha da önem kazanır. Bir spor eforunun sonunda kaybolan suyun kazanımı amacıyla doğrudan “sade su “ içme yoluna gidilmez. Efor sonrası su kaybını telafi için içilen sade su, kanda sodyum yoğunluğunu hızla düşürür.